De torenvalk op het dak
‘Hij zit op de telescoop!’ Amber wenkt me en sluipt snel met de camera in de aanslag naar de telescoop toe. Al vijf minuten sluipen we om de toren heen, de torenvalk volgend die ons een bezoek brengt. Het dier is nu neergestreken op de telescoop. Snel vliegt hij weer op. We achtervolgen hem voor een mooie blik op zijn kastanjebruine vleugels en grijze masker. Nu zit hij op het dak. De duikende visdieven die de rover aanvallen laten ons precies merken waar de valk zich bevindt. We vermoeden dat wij de enige wezens zijn op dat moment op Richel die blij zijn met het beestje.
Rariteiten op Richel
Die dag was sowieso een bijzondere dag. We werden niet alleen begroet door twee zeehonden, waarvan er eentje (genaamd Frits-Geert) een uur bij onze wadtoren bleef zwemmen, maar vonden ook een dode vrouwelijke bonte vliegenvanger (een verdwaalde bosvogel, zie foto), die haar nekje brak op haar reis naar haar volgende bestemming. Ook werden we bezocht door een dagpauwoog: één van de laatste dingen die je verwacht op een zandplaat op zee.
De vrouwelijke bonte vliegenvanger
De grijze zeehond Frits-Geert
Een vogelzee
Als biologiestudenten zijn we, Amber en Anne, nogal gefascineerd door al het leven op aarde. En deze week groeide die fascinatie nog meer. Massa’s en massa’s vogels op het prachtig uitgestrekte gebied. Het begon met groepen drieteenstrandlopers, waarna de zilverplevieren en ook de eerste kanoeten arriveerden. Met een paar vogeltellers kwamen we op het schrikbarend grootse getal: 104.580 vogels! Zeeën en zeeën met vogels, waarvan een aantal ons hart deed smelten. Wat is er nou schattiger dan een hupsend drieteenstrandlopertje op één pootje, omdat hij geen zin heeft om zijn andere pootje uit te strekken? Hierbij een kort uitstapje door Disney Pixar om zelf te zien waarom ze je doen glimlachen: https://www.youtube.com/watch?v=kpUmxLxQsD4
Duizenden vogels op Richel
Avondklok
Een andere soort die de aandacht trok, waren de visdieven. Elke avond tussen 21.00 en 22.00 uur verschenen ze zacht krijsend aan de horizon, waarna ze in westelijke richting langs de wadtoren vlogen. Ze kwamen met honderden tegelijk en vormden prachtige silhouetten tegen de kleuren van de zonsondergang. Dit was het teken voor ons dat de nacht naderde en dat wij ons bed op gingen zoeken. Zwermen vogels als een natuurlijke avondklok, wat wil een mens nog meer? Het was een prachtige week.
Amber en ik op reis naar Richel
Reactie schrijven